Pirmas vasaros sekmadienis. Atgimstančiame Ąžuolyno parke gausu besidžiaugiančių saulėta diena žmonių. Išskyrus tą Ąžuolyno dalį, kuri kažkada poeto Adomo Mickevičiaus bičiulių pastangomis gavo jo vardą. Jei ne nuo sovietmečio čia likęs išriestas virš Girstupio upelio betoninis, smarkiai aptrupėjęs tiltelis (gerai, kad bent jo turėklai atstatyti) ir gegužę pašienautos aikštelės bei apvalyti nuo šiukšlių takai (jų švara rūpinosi ir prieš keletą savaičių organizuotai atkeliavę „Žuvinto“ vaikų darželio auklėtinių), galėtum įtarti, jog unikalaus gamtos kampelio šeimininkė – Kauno miesto savivaldybė – nusprendė savo ribose turėti sengirę. Juolab, kad ir Aplinkos apsaugos skyriaus vedėja Radeta Savickienė prieš porą metų šių eilučių autorę yra patikinusi, kad Radvilėnų plentu „atkirstas“ nuo Ąžuolyno parko Adomo Mickevičiaus slėnis – ne parkas, bet miškas.